Την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα αντιστάθηκε με γενναιότητα κατά του κατακτητή και ρίχτηκε στην μάχη με πάθος παρά τις μικρές της δυνάμεις.
Η χώρα δεν διέθετε ισχυρή πολεμική μηχανή και η θέση της στον ευρωπαϊκό χάρτη ήταν ιδιαίτερα εύθραυστη λόγω της προβληματικής οικονομίας της, καθώς λίγα χρόνια πριν (1932) είχε πτωχεύσει για δεύτερη φορά στην ιστορία της
Και όμως αυτή η ασθενική οικονομία στήριξε το τρίτο Ράιχ, καθώς υποχρεώθηκε να δανείσει την υπερδύναμη της εποχής, τη Γερμανία.
Το κατοχικό δάνειο ήταν ιδέα των Ιταλών, οι οποίοι ήθελαν να βάλουν ένα όριο στα ποσά που κάθε μήνα αντλούσε η γερμανική διοίκηση για να καλύψει τα λεγόμενα έξοδα κατοχής. Και αυτό γιατί εξαιτίας των τεράστιων ποσών που αντλούσαν οι Γερμανοί, η οικονομία είχε διαλυθεί και οι Έλληνες που πέθαναν από την πείνα γρήγορα ξεπέρασαν τις 350 χιλιάδες. Οι Γερμανοί ήδη είχαν βάλει χέρι στις οικονομίες των Ελλήνων και εισέπρατταν τα λεγόμενα «έξοδα κατοχής», τα οποία ήταν δυσβάσταχτα για τη χώρα. Έτσι προκειμένου να «οριοθετηθούν» οι οικονομικές απαιτήσεις των κατακτητών, τα επιπλέον χρήματα που έπαιρναν ονομάστηκαν «δάνειο», χωρίς φυσικά επιτόκιο και χωρίς να εξοφληθεί ποτέ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι Έλληνες δάνεισαν τους Γερμανούς 476 εκατομμύρια μάρκα…