Η κυβέρνηση τότε μας ενθάρρυνε να συνεχίσουμε, λένε οι ηλικιωμένες γυναίκες σήμερα και ζητούν 10.000 δολάρια η κάθε μια.
Περισσότερες από 120 πόρνες που εργάστηκαν κοντά στην αμερικανική βάση της Νότιας Κορέας κατά τη δεκαετία του 1970 κυρίως, ζητούν τώρα αποζημίωση από την κυβέρνηση της χώρας τους για το έργο που προσέφεραν και για τα όσα υπέστησαν.
Οι πρώην πόρνες, που είναι πλέον ηλικιωμένες και φτωχές, ισχυρίζονται ότι οι αρχές της χώρας τους διευκόλυναν ενεργά το έργο τους και τις παρότρυναν να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους αμερικανούς στρατιωτικούς, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν τις αμερικανικές δυνάμεις ευτυχισμένες, αγνοώντας τη δική τους ευημερία.
Μιλώντας σε ένα κέντρο πολιτών κοντά στην πρώην βάση, όπου έζησαν μεγάλο μέρος της ζωής τους και με δάκρυα στα μάτια οι γυναίκες ανήγγειλαν πως πρόκειται να καταθέσουν μήνυση κατά της χώρας, ζητώντας αποζημίωση ύψους 10.000 δολαρίων η κάθε μία.
«Δουλεύαμε όλη τη νύχτα. Αυτό που θέλουμε είναι η κυβέρνηση να αναγνωρίσει ότι εκείνη δημιούργησε αυτό το σύστημα… Αυτό που θέλουμε είναι κατανόηση» λέει μια γυναίκα στο BBC.
Παραδέχονται πως ήταν δική τους επιλογή να εργάζονται ως πόρνες, όμως αναφέρουν πως η κυβέρνηση τις παρότρυνε να συνεχίσουν να το κάνουν και μετά τις άφησαν στην τύχη τους.
«Η κυβέρνηση χρειαζόταν τότε το αμερικανικό συνάλλαγμα και ήθελε να κρατάμε τους Αμερικανούς ευχαριστημένους γιατί είχαν φοβηθεί πως οι ΗΠΑ θα αποσύρουν τις δυνάμεις τους από τη χώρα», λένε.
«Περάσαμε μια πολύ σκληρή ζωή», λέει η 76χρονη Τσο Μιούνγκ-για, που προσέφερε τις υπηρεσίες της σε πολλούς αμερικανούς στρατιώτες τις δεκαετίες του 1950 και 1960.
«Το 1972, πήγα σε ένα κέντρο εύρεσης εργασίας κι εκεί μου είπαν να σταθώ όρθια και με κοίταγαν. Ο υπεύθυνος μου είπε τότε πως θα μου έβρισκε δουλειά και θα είχα φαγητό και στέγη» λέει, ανώνυμα, μια άλλη γυναίκα στο BBC.
«Δέχτηκα την δουλειά αυτή αλλά μόλις έφτασα στον τόπο εργασίας μου κι είδα τι συμβαίνει εκεί, το έβαλα στα πόδια. Με κυνήγησαν, με βρήκαν και με ανάγκασαν να επιστρέψω στο νυχτερινό μαγαζί. Κι εκεί ήταν που πήγα για πρώτη φορά με έναν πελάτη» λέει μια άλλη γυναίκα, επίσης διατηρώντας την ανωνυμία της.
«Μας υπέβαλλαν σε τακτικές ιατρικές εξετάσεις, ακόμη και δυο φορές σε εβδομαδιαία βάση. Κι αν διαπιστωνόταν πως είχαμε προσβληθεί από κάτι, μας κλείδωναν σε ένα δωμάτιο κι άνοιγαν την πόρτα του κελιού μας μόνο για να μας πετάξουν ένα πιάτο φαγητό. Κι όταν “αποστρατευόμασταν”, δεν μας πρόσεχαν καθόλου, ενώ κουβαλούσαμε και το κοινωνικό στίγμα πως είχαμε εργαστεί στο παρελθόν ως πόρνες» σημειώνει μία ηλικιωμένη Νοτιοκορεάτισσα, που παρατηρεί πως οι περισσότερες από τις γυναίκες αυτές αναγκάζονταν να κάνουν αυτή τη δουλειά επειδή ήταν από φτωχές οικογένειες και δεν μπορούσαν να εργαστούν κάπου αλλού.
«Η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας σίγουρα είναι υπόλογη για αυτές τις περιπτώσεις, καθώς τη δεκαετία του 1970 ανώτεροι αξιωματούχοι της Σεούλ επισκέπτονταν τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και προσπαθούσαν να πείσουν τις γυναίκες αυτές να συνεργαστούν με το στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ και να είναι πειθήνιες στις διαταγές των Αμερικανών» υποστηρίζει η δρ. Κάθι Μουν από το Ινστιτούτο Brookings, η οποία έγραψε το βιβλίο Sex Among Allies (Σεξ ανάμεσα σε Συμμάχους), με θέμα την πορνεία στις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στην Κορέα.
«Εργαζόμασταν αδιάκοπα όλη τη νύχτα. Ήρθε η ώρα επιτέλους, η κυβέρνηση της χώρας μας να αναγνωρίσει τις πράξεις της και το σύστημα που δημιούργησε και να μας δώσει τις αποζημιώσεις» συνοψίζει, ανώνυμα, μια ακόμη γυναίκα.
Σήμερα, οι αμερικανικές δυνάμεις στην Νότια Κορέα ασκούν πολιτική μηδενικής ανοχής όσον αφορά στα μέλη τους που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίας των εκδιδόμενων γυναικών, ενώ η Νότια Κορέα απαγόρευσε επισήμως την πορνεία το 2004.