Θα προσπαθήσω να σας πω με λίγα λόγια τη δική μου ιστορία…
Γνώρισα τον άντρα μου στα 20 μου, όλα καλά μέχρι τον αρραβώνα μας. Με πολύ καλα πεθερικά, όλα κυλούσαν τέλεια!
Ξεκινήσαμε και φτιάξαμε σπίτι πάνω από τους γονείς του. Τσακώθηκαν τα πεθερικά μου με τους γονείς μου και με εκβίασαν ότι αν έρθουν οι γονείς μου στο γάμο, δεν θα έρθουν αυτοί… Εγώ έγκυος 2 μηνών!
Τελικά παντρεύτηκα μόνη μόνη μου! Δεν το έζησα, δεν το χάρηκα, έκλαιγα συνέχεια!
Ούτε στη γέννα μου ειχα τη μαμά μου, γιατί δεν την ειδοποίησε κάνεις. όλα τα πέρασα χωρίς κανέναν δικό μου!
Το αποτέλεσμα; Έκανα τρια υπέροχα αγόρια, αλλά έφτασα σε ένα σημειο να έχω ακόμα προβλήματα με τους δικούς του. Ανακατεύονται σε όλα, ακόμα και στο αν θα πάμε βόλτα (δεν με ήθελαν από την αρχή)
Ο άντρας μου δεν έπαιρνε θέση πουθενά. Με προσβαλλαν μπροστά του και αυτός δεν μιλούσε ποτέ.
Και τι να κάνω; Έχω παγώσει μαζί του μετά από 12 χρόνια προβλήματα. Έχω ξεχάσει στα 32 μου χρόνια πώς είναι να είσαι ευτυχισμένη, να γελάς, να είσαι ερωτευμένη…
Πιστεύω ότι η ζωή μου τελειωσε, έτσι θα κυλάει και εγώ θα είμαι σαν να μην ζω εγώ αυτή την κατάσταση…
eimaimama.gr